ตอบ   หากไม่เกิดผลตามวัตถุประสงค์ต่อผลิตภัณฑ์สุดท้ายไม่ต้องแสดงข้อมูลวัตถุเจือปนอาหาร

   การแสดงฉลากของอาหารในภาชนะบรรจุ

ตอบ   การพิจารณาว่ามีวัตถุเจือปนอาหารติดมากับวัตถุดิบที่ใช้ในการผลิตอาหาร เป็นส่วนประกอบของอาหารในปริมาณที่เกิดผลตามวัตถุประสงค์ของการใช้วัตถุเจือปนอาหาร อาจพิจารณาได้ดังนี้

1. เข้านิยามของวัตถุเจือปนอาหารที่ตกค้างหรือติดมากับอาหาร (Carry Over of Food Additives into Foods) หรือไม่ โดยมีเงื่อนไข ดังนี้

1.1 เป็นวัตถุเจือปนอาหารที่อนุญาตให้ใช้ในวัตถุดิบหรือส่วนประกอบอื่นของอาหาร ตามประกาศกระทรวงสาธารณสุขว่าเรื่องวัตถุเจือปนอาหาร

1.2 เมื่อนำวัตถุดิบหรือส่วนประกอบตามข้อ 1.1 มาใช้ในผลิตภัณฑ์อาหารปริมาณของวัตถุเจือปนอาหารที่ใช้ในวัตถุดิบหรือส่วนประกอบของอาหาร ต้องไม่เกินค่าปริมาณการใช้สูงสุดของวัตถุเจือปนอาหารที่อนุญาตให้ใช้ตามประกาศกระทรวงสาธารณาสุขว่าเรื่องวัตถุเจือปนอาหาร ตามข้อ 2

1.3 เมื่อนำวัตถุดิบหรือส่วนประกอบตามข้อ 1.1 มาใช้ในผลิตภัณฑ์อาหารปริมาณวัตถุเจือปนอาหารที่ตกค้างมาจากวัตถุดิบหรือส่วนประกอบของอาหาร จะต้องไม่เกินปริมาณการใช้สูงสุดของวัตถุเจือปนอาหารที่อนุญาตให้ใช้ในวัตถุดิบหรือส่วนประกอบนั้นๆ และเป็นไปตามหลักการของความเหมาะสมทางด้านเทคโนโลยีการผลิตและหลักเกณฑ์และวิธีการที่ดีในการผลิต รวมทั้งต้องสอดคล้องตามประกาศกระทรวงสาธารณาสุขว่าเรื่องวัตถุเจือปนอาหาร

2.  กำหนดวิธีการคำนวณปริมาณวัตถุเจือปนอาหารที่ตกค้างมาจากวัตถุดิบหรือส่วนประกอบขอองหาร จะคำนวณตามสัดส่วนที่มีการใช้จริง และตรวจสอบปริมาณที่คำนวณได้เป็นไปตามเกณฑ์ในข้อ 1.2 และต้องพิสูจน์ว่าปริมาณวัตถุเจือปนอาหารที่คำนวณจากสัดส่วนวัตถุดิบที่ใช้ไม่มีผลทางเทคโนโลยี หรือมีผลต่อคุณลักษณะของผลิตภัณฑ์สุดท้าย โดยอาจมีพิจารณาดังนี้

2.1 ปริมาณวัตถุเจือปนอาหารที่คำนวณต่ำกว่าปริมาณสูงสุดที่ใช้ในกฎหมายของสารนั้น (ตัวเลขที่ได้ต้องไม่เกินปริมาณต่ำสุดของวัตถุเจือปนอาหารที่อนุญาตให้ใช้ในอาหาร เช่น Benzoate อนุญาตให้ใช้ในอาหารหลายชนิด  โดยกำหนดช่วงระหว่างไม่เกิน 200 ppm  ถึง ไม่เกิน 5000 ppm อาจสรุปได้ว่าปริมาณที่คำนวณได้ต่ำกว่า 200 ppm แสดงว่าไม่มีผลทางด้านเทคโนโลยี)  และ

2.2 มีข้อมูลทางวิชาการที่บ่งชี้ว่าปริมาณที่คำนวณได้ต่ำกว่าระดับที่ให้ใช้ผลทางเทคโนโลยีในอาหารนั้น โดยอ้างอิงข้อมูลวิชาการเกี่ยวกับวัตถุเจือปนอาหาร เช่น รายงานการวิจัย Text book วารสาร บทความทางวิชาการที่ศึกษาผลทางเทคโนโลยีของวัตถุเจือปนอาหารชนิดนั้นๆ หรือผลทดสอบทางประสาทสัมผัส (sensory evaluation) กรณีวัตถุเจือปนอาหารที่มีผลต่อลักษณะทางกายภาพของอาหาร เช่น สี รสชาติ เป็นต้น

   การแสดงฉลากของอาหารในภาชนะบรรจุ

ตอบ  ใช้แนวทางตาม General Standard for Food  Additive ของโคเด็กซ์  ซึ่งกำหนดไว้ในคู่มือข้อกำหนดการใช้วัตถุเจือปนอาหารตามมาตรฐานทั่วไปสำหรับวัตถุเจือปนอาหารของโคเด็กซ์ (GSFA) และประกาศกระทรวงสาธารณสุข (ฉบับที่ 281) พ.ศ. 2547 เรื่อง วัตถุเจือปนอาหาร และประกาศสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาเรื่องข้อกำหนดการใช้วัตถุเจือปนอาหาร และประกาศฯที่เกี่ยวข้อง ร่วมกัน

        ทั้งนี้ผู้ประกอบการที่ผลิตหรือนำเข้าวัตถุเจือปนอาหารจะต้องแสดงฉลากตามประกาศกระทรวงสาธารณสุข (ฉบับที่ 363) พ.ศ. 2556 เรื่อง วัตถุเจือปนอาหาร (ฉบับ 2) ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยและประกาศกระทรวงสาธารณสุข (ฉบับที่ 372) พ.ศ. 2558 เรื่อง วัตถุเจือปนอาหาร (ฉบับที่ 3)   อยู่แล้ว ซึ่งจะต้องปฏิบัติแสดงชื่อกลุ่มหน้าที่ร่วมกับชื่อเฉพาะหรือ INS Number  ดังนั้นผู้ผลิตอาหารที่ใช้วัตถุเจือปนอาหารนั้นเป็นส่วนประกอบสามารถทราบได้ว่าวัตถุเจือปนอาหารดังกล่าวมีกลุ่มหน้าที่ และชื่อเฉพาะหรือ INS Number ใด

   การแสดงฉลากของอาหารในภาชนะบรรจุ

ตอบ   ข้อกำหนด หอย และหมึก อ้างอิงมาจาก Mollusks หรือ อาจเรียกว่า molluscs เป็นชื่อสามัญ ของสัตว์น้ำ ในไฟลัมมอลลัสกา (mollusca) สัตว์น้ำ ในกลุ่มนี้ ประกอบด้วย หอย และ ปลาหมึก

           ปลาหมึก หรือ หมึก คือ สัตว์น้ำเค็มที่ไม่มีกระดูกสันหลัง ประเภทของหมึก เช่น  หมึกกระดอง (Cuttlefish, Rainbow Cuttlefish) ชื่อวิทยาศาสตร์ Sepia brevimana, Sepia pharaonis  หมึกหอม / หมึกตะเภา (Soft Cuttlefish) ชื่อวิทยาศาสตร์ : Sepioteuthis lessoniana  หมึกยักษ์หรือหมึกสาย (Octopus) ชื่อวิทยาศาสตร์ Octopus membranaceous และหมึกกล้วย (Squid / Splendid Squid) ชื่อวิทยาศาสตร์ : Loligo spp. Loligo formosana

   การแสดงฉลากของอาหารในภาชนะบรรจุ

ตอบ   กรณีมีการใช้วัตถุเจือปนอาหารในกลุ่มของซัลไฟต์ เช่น Sulfur dioxide, Sodium sulfite เป็นต้น แล้วพบว่าปริมาณตกค้างในผลิตภัณฑ์สุดท้าย โดยมีปริมาณมากกว่าหรือเท่ากับ 10 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม

   การแสดงฉลากของอาหารในภาชนะบรรจุ

ตอบ  ต้องแสดงข้อมูลสำหรับผู้แพ้อาหารด้วย เนื่องจากแสดงข้อมูลสำหรับผู้แพ้อาหารตาม ข้อ 5 (6)  กำหนดว่า“(6) ข้อความว่า “ข้อมูลสำหรับผู้แพ้อาหาร: มี ……..….” กรณีมีการใช้เป็นส่วนประกอบของอาหาร ......อาหารตามวรรคหนึ่ง ซึ่งเป็นสารก่อภูมิแพ้ หรือสารที่ก่อภาวะภูมิไวเกินได้แก่ .....(6.5) ถั่วลิสง ถั่วเหลือง และผลิตภัณฑ์จากถั่วลิสง ถั่วเหลือง

        ทั้งนี้ ความใน (6) ไม่รวมถึงอาหารที่มีสารก่อภูมิแพ้หรือสารที่ก่อภาวะภูมิไวเกินเป็นส่วนประกอบที่สำคัญ และมีการแสดงชื่ออาหารที่ระบุชื่อสารก่อภูมิแพ้หรือสารที่ก่อภาวะภูมิไวเกินไว้ชัดเจนแล้ว เช่น น้ำนมโคสด ถั่วลิสงอบกรอบ เป็นต้น”

        ดังนั้นหากมีผลิตภัณฑ์จากถั่วลิสงเป็นส่วนประกอบของอาหารจะต้องแสดงข้อมูลสำหรับผู้แพ้อาหารตามที่กำหนดไว้ตามข้อ 5 (6) ของประกาศกระทรวงสาธารณสุข (ฉบับที่ 450) เนื่องจากไม่ได้มีข้อยกเว้นกรณีดังกล่าวไว้แต่อย่างใด

   การแสดงฉลากของอาหารในภาชนะบรรจุ

ตอบ  สารก่อภูมิแพ้ตามประกาศฯ กำหนดตามแนวทางของโคเด็กซ์ (Codex) และสหภาพยุโรป แต่สารก่อภูมิแพ้มีมากกว่า 9 รายการ ขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคล  ซึ่งชนิดของสารที่ก่อภูมิแพ้สามารถดูได้ในกฎหมายเกี่ยวกับการแสดงฉลากของเป็นต่างๆ เช่น สภาพยุโรป ญี่ปุ่น เป็นต้น

   การแสดงฉลากของอาหารในภาชนะบรรจุ

ตอบ  มอลต์สกัดผลิตจากธัญพืชที่มีส่วนประกอบของกลูเตน ซึ่งต้องแสดงฉลากว่า "ข้อมูลสำหรับผู้แพ้อาหาร: มีมอลต์สกัดจากข้าวบาร์เลย์" หรือ "ข้อมูลสำหรับผู้แพ้อาหาร: มีผลิตภัณฑ์จากข้าวบาร์เลย์"

   การแสดงฉลากของอาหารในภาชนะบรรจุ

ตอบ  สามารถแสดงเป็นกลุ่มอาหารได้หากเป็นกลุ่มอาหารชนิดเดียวกันตามข้อ 5 (6)  เช่น แสดงว่า “ข้อมูลสำหรับผู้แพ้อาหาร : มีผลิตภัณฑ์ของนม และผลิตภัณฑ์ของถั่วเหลือง”

   การแสดงฉลากของอาหารในภาชนะบรรจุ

ตอบ  ไม่ได้รับการยกเว้น เนื่องจากข้อความที่ระบุที่ชื่อและส่วนประกอบสำคัญ ต้องเป็นคำที่ระบุชื่อสารก่อภูมิแพ้ไว้ชัดเจน

   การแสดงฉลากของอาหารในภาชนะบรรจุ